I am at an artist residency on the Aegean coast, and the drive back home to the studio involves a lot of scenic and swerving roads. As I made a left turn today, I saw two people who were standing by the road, a few meters apart. They were clearly having an argument, and the distance between them felt heavy. I wanted to get out of the car and cut through the miscommunication between them, like the ribbon at an opening ceremony. I imagined driving through the gap between them to disrupt the moment and scare them out of unhappiness, which was, admittedly, a misguided response.

AVTO’da 5 Ocak 2024’te açılan kişisel sergim İçli Dışlı’yı sessizlik ile uğultu arasındaki fark üzerine kurdum. Her zaman ifade edemeyebileceğimiz ama hissedebileceğimiz bu farkı, bir çatlaktan ya da yarıktan çok bir kımıltı olarak tanımlıyorum. İçimizi kemirenler ile vicdanımızın kıpırdanmalarını gündeliğin çıtırtılarına yaklaştırdığımız bir alan burası.

Küratör Toleen Touq’la Beyrut’ta tanıştığımdan beri (2015) takip ettiğim; misafirlik programı, workshop ve yerel olanla ilgili bir şeyler yapma kaygısı güden; Toleen’in de dahil olduğu üç kadın tarafından kurulan ve yürütülen Spring Sessions’ın 2019 açık çağrısını gördüğümde düşündüğüm ilk şey çölde film seyretmenin çok tuhaf olacağıydı.